τουρκόγερος

ο, Ν

1. (στα χρόνια τής τουρκοκρατίας) Έλληνας προεστός, σκληρός σαν Τούρκος

2. πολύ σκληρός άρχοντας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Τούρκος + γέρος. Η λ., σε έναν τ. πληθ. Τουρκογέροντες, μαρτυρείται από το 1825 στον Αδ. Κοραή].